In augustus 1930 was de Wieringermeer drooggevallen, 20.000 hectare grond, ‘gewonnen’ op de Zuiderzee. Kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog, op 17 april 1945, zette de Duitse bezetter de polder weer onder water. Het inmiddels zoete IJsselmeerwater stroomde de polder in. De 7000 inwoners van dorpen als Wieringerwerf, Middenmeer en Slootdorp, en zo’n 1000 à 2000 onderduikers zochten een veilig heenkomen. Er vielen geen directe persoonlijke slachtoffers.

Bij Lambertschaag stonden Duitse militairen en Landwachters de vluchtelingen op te wachten. Er werden er 29 opgepakt en naar Hoorn afgevoerd. Onderweg werd de bekende verzetsleider A.C. de Graaf ‘op de vlucht’ doodgeschoten. (L. de Jong heeft het over 29 doden, maar dat lijkt niet juist te zijn.)

Zeventig tot tachtig procent van de bebouwing werd totaal vernield (waaronder 400 boerderijen en 1000 woningen). De te velde staande oogst, landbouwwerktuigen en huisraad gingen volledig verloren.

Kort na de bevrijding, op 24 mei 1945, begonnen de voorbereidingen van het herstel. Op 11 december al viel de Wieringermeer opnieuw droog, de oogst van 1946 en 1947 was weer normaal. Intussen waren er 500 noodwoningen gebouwd en vier werkkampen voor de bij het herstel betrokken werklieden. Eind 1947 was de herbouw en herstel van boerderijen, woningen en kerken in volle gang.

Kijk voor meer informatie op de website van het Zijper Museum.