Menno ter Braak is vooral bekend als redacteur van het tijdschrift Forum, dat hij begin jaren dertig met E. du Perron oprichtte. Hij studeerde geschiedenis in Amsterdam en was in die tijd redacteur van het studententijdschrift Propria Cures. Hij verkeerde daarna in de kringen rond het modernistische jongerentijdschrift De Vrije Bladen, was een van de initiatiefnemers van de Filmliga en schreef recensies in de Nieuwe Rotterdamsche Courant.

In 1933 schreef Ter Braak als kunstredacteur bij het Haagse dagblad Het Vaderland vooral literatuur- en toneelkritieken. Hij schreef twee romans, maar zijn belang ligt vooral bij zijn essayistische werk, waarin hij stelling nam tegen de lauwheid en karakterloosheid die in zijn ogen het culturele leven tussen beide wereldoorlogen beheerste.

Vanaf zijn eerste grote werk, Carnaval der burgers (1930) tot Van oude en nieuwe christenen (1937) zocht hij elke keer de strijd met andersdenkenden. Daarnaast schreef hij kleinere essays als Mephistophelisch (1938) en studies over Multatuli en Simon Vestdijk.

De politieke ontwikkeling in de jaren dertig noopten Ter Braak steeds scherper stelling te nemen. Hij behoorde in 1934 tot de oprichters van het Comité van Waakzaamheid van anti-nationaalsocialistische intellectueelen. Na de Duitse inval maakte hij een eind aan zijn leven.