Schipperskinderen naar het internaat

Als kind woon je natuurlijk het liefste bij je ouders, maar soms is dat door omstandigheden niet mogelijk. Bijvoorbeeld als je ouders in de scheepvaart werken. Soms kreeg een schipperskind aan boord les van moeder, maar het werk rondom het schip kreeg toch vaak meer aandacht. Om goed onderwijs te kunnen genieten was een vaste verblijfplaats nodig.

Dagscholing voor schipperskind

De leerplichtwet uit 1901 maakte voor ouders met een reizend beroep een uitzondering. Ze waren niet verplicht hun kind onderwijs aan te bieden. Maar als ze langer dan twee dagen aan wal lagen konden de kinderen naar zogenaamde ‘ligplaatsscholen’. Op verschillende plekken in het land boden deze dagscholen lager onderwijs aan. Desondanks bleef het onderwijs een punt van zorg, omdat het vaak onderbroken werd door het rondtrekkende bestaan van de schippers.

In een gastgezin wonen

Het kostte ouders veel geld om een verblijfplaats van langere duur te regelen voor hun kind. Rond 1900 waren er diverse schoolfondsen die steun boden voor onderdak. Schipperskinderen kregen geld voor onderwijs en konden ‘aan wal’ bij een ander gezin inwonen. Voor het gastgezin was het in huis nemen van een schipperskind een goede bijverdienste. De zorg voor het kind liet echter wel eens te wensen over.

Eerste internaat opent deuren

Met de komst van het eerste internaat in 1915 in Vreeswijk kwam er langzaam verbetering in het onderwijs voor schipperskinderen. Zij konden dag en nacht op school verblijven, terwijl hun ouders aan boord aan het werk waren. Toch zou het tot 1969 duren tot de leerplichtwet gelijk gesteld werd voor varende en niet-varende. Pas na deze wijziging werd het voor schipperskinderen verplicht om onderwijs te volgen.