Nederlandse klokken in Japan

Tot de late 19e eeuw mocht Nederland als enig Europees land handel drijven met Japan. Hierdoor werden uurwerken en andere Nederlandse uitvindingen aan de Japanse keizer en andere elite gegeven. De Nederlandse uurwerken waren erg in trek, waardoor klokkenmakers de wijzerplaat bewerkten met Japanse karakters en Chinese dierenriemtekens. Ook werd het mechaniek aangepast aan de Japanse tijdrekening.

Klok als statussymbool

Ongeveer 70 landen verzetten twee keer per jaar de klok om langer van daglicht te hebben. In Japan werden tot 1872 de klokken het hele jaar door steeds een beetje verzet. Tot de Gregoriaanse tijdrekening werd ingevoerd, waarbij het hele jaar lang elk uur even lang is.

Klokken waren er niet alleen om de tijd aan te geven, maar vormden ook statussymbolen voor de elite. Buitenlandse delegaties namen vaak klokken mee als geschenk. Alleen de rijken konden ze veroorloven en hadden vaak een bediende in dienst om te zorgen dat de klok de juiste tijd aangaf.

Slingeruurwerk

Tot 1656 waren uurwerken niet erg betrouwbaar. Tot Christiaan Huygens op het idee komt om aan het uurwerk een slinger te koppelen. Het kogeltje aan een touwtje gaat zeer regelmatig heen en weer en dit maakte tijdmeting een stuk nauwkeurig. Eindelijk is er een klok die de juiste tijd aangeeft. Dit was niet alleen belangrijk voor het maatschappelijke verkeer, maar betekende ook veel voor de sterrenkunde. Een astronoom moet bij de positie van een hemellichaam ook een precieze tijdwaarneming kunnen aangeven.