Huizen van aankomst

Na de Tweede Wereldoorlog arriveerden zo’n honderdduizend Indische Nederlanders in Nederland. De woningnood was zo hoog dat op allerlei plekken naar woonruimte gezocht moest worden. Zo kregen Indische repatrianten onderdak in leegstaande hotels, pensions, landhuizen en vakantieparken. Voor nabestaanden van omgekomen verzetsstrijders en officieren werd zelfs op laste van koningin Wilhelmina een vleugel van Paleis het Loo ingericht. Maar ook minder aangename plaatsen, zoals voormalig Kamp Westerbork, werden opengesteld voor opvang.

Foto van een vrouw die de was ophangt in Woonoord De Schattenberg in 1950; het voormalig kamp Westerbork. De eerste Indische Nederlanders arriveerden op 4 juli 1950 en verbleven daar tot 1951, toen het kamp werd vrijgemaakt voor Molukse bewoning. Bron: Nationaal Archief.

Woonoord De Schattenberg in 1950; het voormalig kamp Westerbork. De eerste Indische Nederlanders arriveerden op 4 juli 1950 en verbleven daar tot 1951, toen het kamp werd vrijgemaakt voor Molukse bewoning.

Namens de overheid verscheen in 1950 in alle landelijke dagbladen een oproep aan hotel- en pensioneigenaren om een huurcontract aan te gaan met Indische Nederlanders. Zodoende woonden sommige Indische gezinnen jarenlang tegen betaling in contractpensions. Waar veel Indische repatrianten hoopten te zullen terugkeren, bleek dit voor velen een illusie. Vaak bleven ze in Nederland om tot hun dood hun huurschulden af te betalen.