Valse zilverbonnen op de kermis

Op de kermis in Middelburg ontving de heer Sprenger in 1919 een stapeltje zilverbonnen, elk ter waarde van 1 gulden. Maar toen hij ze goed bekeek bleek dat alle bonnen hetzelfde serienummer hadden. Ook was de kleur van de inkt bruin in plaats van zwart! Als agent van De Nederlandsche Bank had Sprenger hier een goed oog voor. Hij besefte meteen dat het om vervalsingen ging.

Landelijke media waarschuwen mensen voor vals geld
De zilverbon was in 1914 als wettig betaalmiddel ingevoerd. Vervalsingen van deze bonnen waren een groot probleem. Zelfs de nationale kranten besteedden er aandacht aan. De kranten waarschuwden mensen om goed op te letten, want valse bonnen konden niet door het Rijk worden vergoed. Het beste was om aangifte te doen. Vooral in de omgeving van Middelburg ontving de politie bijna dagelijks aangiftes. Inspecteur Avink en rechercheur Hollenberg werden op de zaak gezet, die al snel landelijke aandacht kreeg.

Dader trots op eigen werk
Een jaar later leek de zaak maar niet opgelost te worden. Totdat iemand op de markt trots beweerde dat hij in de krant stond, wegens het maken van valse zilverbonnen. Als bewijs trok hij een bon uit zijn zak! Het ging om de fotograaf Corneel Pieter Snijders en hij werkte bij een drukkerij. Dit was niet zo slim, want zijn uitspraak bereikte de politie.

Huiszoeking levert bewijs
Bij een huiszoeking in de woning van Snijders trof inspecteur Avink een briefkaart met een soort geheimschrift aan. Daarbij werden een fototoestel, papier en flesjes met ingrediënten in hetzelfde geheimschrift gevonden. Het geheimschrift bleken formules voor de vervalsing te zijn! Dit bleek het nodige bewijs te zijn voor de zaak. Snijders bekende dat hij de vervalser was en werd later veroordeeld tot een gevangenisstraf van 1 jaar en 3 maanden.