Op de vlucht voor de Hongaarse Opstand

De overheid vormt beleid
Vroeger zag de overheid het niet als haar taak om vluchtelingen op te nemen. Maar men besefte wel dat vluchtelingen nuttig konden zijn voor de economie. Bij binnenkomst kwamen vluchtelingen die niet in aanmerking kwamen voor werk al snel terecht in de laagste klasse. Met de opkomst van de natiestaat in de 19e eeuw, waarbij iedere nationaliteit zijn eigen staat kreeg, begon de overheid beleid te voeren op wie het land mocht binnenkomen en wie niet. In de 20e eeuw nam het aantal vluchtelingen door de twee wereldoorlogen rap toe. De overheid vond het noodzakelijk om strenger beleid te voeren en onderscheid te maken tussen vluchtelingen en andere migranten.

De Hongaarse Opstand in 1956
In de jaren vijftig van de vorige eeuw viel Hongarije onder het communistische bewind van de Sovjet-Unie, het huidige Rusland. In 1956 kwam het Hongaarse volk hier massaal tegen in opstand. Op het Heldenplein in Boedapest werd het standbeeld van de communistische leider Stalin naar beneden gehaald. Hierop viel op 4 november 1956 het leger van de Sovjet-Unie binnen om een einde te maken aan de Hongaarse Opstand.

Opname Hongaarse vluchtelingen in Nederland
Wel 225.000 Hongaren sloegen op de vlucht. Naast de politieke spanning vluchtten de Hongaren vanwege de slechte economie en gebrek aan werk. Sinds het Vluchtelingenverdrag van de Verenigde Naties uit 1951 hadden alle landen die onder de Verenigde Naties vielen zichzelf verplicht elkaars vluchtelingen toe te laten. Ook Nederland werd gevraagd vluchtelingen op te nemen, wat in werkelijkheid maar 3300 Hongaren werden.

In de decennia daarna nam de jaarlijkse stroom van vluchtelingen naar Nederland langzaam toe. Het grootste deel van de mensen kwam uit Afghanistan, voormalig Joegoslavië, Syrië, Irak, Iran en momenteel vooral uit Oekraïne.