Cookies

Deze website maakt gebruik van cookies voor het optimaliseren van de gebruikservaring.

  • functionele cookies

    Functionele cookies zijn noodzakelijk om de goede werking van deze website te garanderen. 

  • analytische cookies

    Cookies van Google Analytics en Hotjar worden door deze website gebruikt voor het anoniem analyseren van het gebruik van de website. 

  • tracking

    Deze website maakt optioneel gebruik van de zogenaamde Facebookpixel (tracking cookie) om advertenties te plaatsen die voor jou interessant kunnen zijn. Meer informatie over de privacy-aspecten hiervan is te vinden op Facebook

Ga naar content
Uitvindingen

De mislukte CD-i van Philips

Er was eens een tijd dat je informatie slechts in boeken kon opzoeken.  Aan deze tijd kwam  verandering door het glimmende schijfje van Philips, genaamd de Compact Disc. Informatie kon makkelijk verspreid worden en televisie werd interactief. Ondanks vele pogingen van Philips om de CD-i  op de markt te brengen is het als mislukte uitvinding de geschiedenisboeken ingegaan. Toch heeft de CD veel betekend voor de entertainment en spelindustrie.

Het begin van de Compact Disc

In 1969 begon een groepje onderzoekers van Philips te experimenteren met de elf jaar eerder uitgevonden laser. In 1972 presenteerde Philips een revolutionaire techniek: een beeldplaat met audiovisuele informatie die met laserlicht wordt ‘gelezen’. Om complete speelfilms op beeldplaten te zetten, gaat het bedrijf samenwerken met maatschappijen zoals Music Corporation of America (MCA). In 1978 kwam de langverwachte Video Long Play (VLP) uit, een plaat waarop analoog videobeelden en digitaal geluid stonden. Echter, Philips en MCA werden het niet eens over de commerciële verwachtingen, waarop de samenwerking werd beëindigd. Philips bleef alleen over. De technologie van de beeldplaat legt de basis voor de Compact Disc (1983) en later de CD-i.

CD-i voor het opzoeken van informatie

Het duurde tot 1991 tot de eerste CD-i spelers op de markt kwamen. Internet was nog in opkomst, dus de CD-i was een goed alternatief voor het interactief opzoeken van informatie. De eerste speler, de Philips CD-i 205, kostte bijna 1000 gulden, geen goedkope oplossing voor consumenten. Wilde je ook de nieuwe video-cd kunnen afspelen, dan hoorde daar een module van enkele honderden guldens bij.

Kort hierna kwam SPC Vision met het voorstel de CD-i te gebruiken voor spellen. Dit resulteerde in een groot aantal spellen, zelfs met Nintendo karakters, zoals Super Mario en Link van Zelda. Ondanks het uitbrengen van hoog gewaardeerde spellen heeft de CD-i nooit het succes gehad waarop Philips hoopte.

Philips als pionier

In 1996 trok toenmalig Philips CEO Boonstra de stekker uit het CD-i project en alles werd verkocht. De hoge prijs, de goedkopere CD-rom in combinatie met het uitkomen van de Playstation van Sony in 1995 droegen bij aan het uitblijven van succes. Toch is Philips pionier op het gebied van interactieve televisie en het uitkomen van spelcomputers op cd.

Sindsdien is er een grote gemeenschap die de CD-i in leven probeert te houden. Vanaf 2020 is het voltallige CD-i-archief tentoongesteld in het HomeComputerMuseum in Helmond. Ook staan hier spelers om uit te proberen, inclusief prototypes en nooit uitgebrachte titels.