De betekenis van Keti Koti

Slavernij op plantages
Eeuwenlang werden tot slaaf gemaakten door Nederlandse eigenaren van plantages gedwongen tot arbeid. Op de plantages verbouwden ze grondstoffen, zoals suiker, koffie en cacao, om te verhandelen. Dit vond plaats in de toenmalige koloniën Suriname, de Aruba, Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius en Sint Maarten. Ook aan de andere kant van de wereld, in Indonesië (destijds Nederlands-Indië genaamd), werden mensen eeuwenlang onderdrukt. Slavernij gebeurde op basis van het racistische denkbeeld dat zwarte en bruine mensenlevens minder waard zijn dan witte mensen. 

Vrijheid duurde lang
Ten tijde van de afschaffing werkten ongeveer 33.000 tot slaaf gemaakten op de Surinaamse plantages. Het doorvoeren van de afschaffing wekte veel weerstand op bij de Nederlandse machthebbers. Zo was men vooral begaan met het verlies van inkomsten voor de Nederlandse plantagehouders. Ter compensatie ontvingen de eigenaren geld van de Nederlandse staat. In tegenstelling tot de tot slaaf gemaakten, die helemaal geen steun kregen. Zij moesten tot 10 jaar na de officiële afschaffing verplicht blijven werken voor de plantage-eigenaren. Hierdoor duurde het lang voordat zij daadwerkelijk in vrijheid konden leven.

Slavernij werkt door in het heden
Ondanks dat slavernij lang geleden is afgeschaft zorgt het verleden ook nu voor ongelijkheid in de samenleving. Zo worden zwarte en bruine mensen regelmatig gediscrimineerd. Zij ervaren ongelijke kansen bij het vinden van een huis of baan. Ook is er sprake van etnisch profileren door de politie en marechaussee. Daarom strijden nazaten van tot slaaf gemaakten nog steeds voor erkenning van slavernij en de gevolgen die dit voor hen heeft.