Pas op voor de weerwolven!

Even later verschijnt werkelijk een weerwolf, waarop ze snel haar zakdoek voor zich uit gooit. Hij verscheurt het ding onmiddellijk. Het lijkt een geslaagde actie te zijn, want de weerwolf verdwijnt. Wanneer ze het spannende verhaal aan haar vrijer vertelt valt haar iets op… Er zit een stuk zakdoek tussen zijn tanden! Het meisje beseft met wie ze op pad is geweest en ziet af van hun aanstaande huwelijk.

Als je vader een weerwolf is
Niet alleen in Brabant was een sterk geloof in weerwolven. Ook uit andere streken komen vergelijkbare figuren voor in oude volksverhalen. Op het platteland van het Gooi had elk dorp zelfs zijn eigen verhalen over deze figuren, die ’s nachts in een wolf veranderden en het platteland onveilig maakten.  

Soms hadden dit soort sterke verhalen verschrikkelijke gevolgen voor degenen die erbij betrokken waren. Het oudste voorbeeld hiervan komt uit 1595. In dat jaar hield het Hof van Utrecht een proces tegen Volkert Dirksz, die werd verdacht van weerwolverij. Zo zou hij paarden hebben betoverd. Zelfs zijn eigen dertienjarige zoon bekende voor de rechtbank dat zijn vader een weerwolf was. Samen met zijn broer hadden ze vee opgejaagd, zodat hun vader de dieren dood kon bijten.

Je kunt je van alles afvragen over de verklaring van deze zoon. Maar zijn vader is schuldig bevonden en op bloedige wijze ter dood gebracht. Het bewijst dat weerwolverij als een echt verschijnsel werd gezien, dat zelfs via de rechtbank aan toe bestreden diende te worden.

Moraal van het verhaal
Waar tegenwoordig weinig mensen geloven in het bestaan van duistere figuren, zoals weerwolven, was men vroeger sneller angstig voor het bestaan ervan. Daarom waren dergelijke verhalen een goede manier om de aandacht van de luisteraar te krijgen. Oude volksverhalen waren niet slechts voor vermaak, maar bevatten meestal een wijze les. Aan de hand van verhalen werd uitgelegd hoe je met elkaar diende om te gaan en wat er van je verwacht werd. Ongewenst gedrag liep vaak slecht af in deze vertellingen.