Propaganda uit de Tweede Wereldoorlog leek op reclame

Ministerie voor Propaganda
Het Duitse ministerie voor Propaganda had als taak om de nationaalsocialistische boodschap onder het volk te verspreiden. De tactiek was om de boodschap eindeloos te herhalen en geen ruimte te bieden voor kritiek. In alle media moest de boodschap terugkomen, in radio-uitzendingen, kranten, affiches, films en bijeenkomsten. Informatie die niet in lijn lag met de bezetting mocht niet worden verspreid.  

Affiches leken op reclame
Affiches speelden hierbij een grote rol. Het moest lijken op een reclameposter met herkenbare vormgeving en een duidelijke boodschap die de aandacht trok. Het inspelen op emotie was een veelgebruikte manier om de massa te bereiken. Het volk werd onderling tegen elkaar opgezet om agressie tegen elkaar te ontlokken. Zo vertelden de aanplakbiljetten dat Joden, communisten en liberalen een bedreiging vormden voor het Duitse volk. Het Duitse gezin werd neergezet als wit en vredig. De vijand was donker en zou voor geweld staan. 

Een andere tactiek was om informatie vaag te houden. De nationaalsocialistische uitingen gaven geen concrete cijfers of feiten. Op deze manier was het lastig om kritiek te geven. Het was niet belangrijk of het waar was, als het volk het maar geloofde.

Verzet werd gestraft
Aan het begin van de oorlog zagen mensen weinig gevaar in het geven van kritiek. Het verzet leek in eerste instantie openlijk getoond te kunnen worden. Zo blijkt uit geschriften van mensen uit het verzet die met eigen naam zijn ondertekend. Maar al snel drong door dat de Duitse bezetters het serieus meenden. Verzet leidde tot arrestaties en straf. Voor het beledigen van Hitler stond een gevangenisstraf van 18 maanden.